มจร. 001/016/67
ขนาด : สูง ๓๕ ซม. ฐานกว้าง ๒๗ ซม.
หน้าตักกว้าง ๒๑.๕ ซม.
รูปแบบ : ศิลปะอยุธยาตอนกลาง
ราวต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๑
ลักษณะ : พระพุทธรูปทรงเครื่องปางมารวิชัย หล่อด้วยโลหะ ประทับ นั่งขัดสมาธิเพชรเหนือฐานบัวหงายที่มีกลีบและเกสรบัวขนาดใหญ่
พระพักตร์นิ่งสงบ รูปไข่ พระขนงเชื่อมต่อกันเป็นรูปปีกกา และเป็นสันนูน พระเนตรเรียวเล็กเหลือบต่ำ พระโอษฐ์บาง แย้มพระโอษฐ์เล็กน้อย ทรงเครื่องน้อย ได้แก่ มงกุฎ กุณฑล ธำมรงค์ พาหุรัด ทองพระบาท และสังวาล ส่วนพระหัตถ์ทำ ปางมารวิชัย นิ้วพระหัตถ์ยาวไม่เสมอกัน
หมายเหตุ : พระพุทธรูปลักษณะนี้ได้รับอิทธิพลคติการสร้างและรูปแบบฐาน บัวคว่ำ-บัวหงายมาจากศิลปะล้านนา รวมถึงเป็นคติสร้างตามคติ ชมพูบดีสูตร หรือปางโปรดพญามหาชมพูบดี
