มจร. 001/016/68
ขนาด : สูง ๖๖ ซม. ฐานกว้าง ๑๙ ซม.
หน้าตักกว้าง ๙ ซม.
รูปแบบ : ศิลปะอยุธยาตอนปลาย
ราวปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๒ – ต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๔
ลักษณะ : พระพุทธรูปทรงเครื่องมหาจักรพรรดิ หรือ ทรงเครื่องต้น ปางห้ามสมุทร หล่อด้วยโลหะประทับยืน แสดงอิริยาบถพระหัตถ์ยกขึ้นแสดงอภัย มุทราทั้งสองข้าง (ห้ามสมุทร) นิ้วพระหัตถ์ยาวเสมอกัน
พระพักตร์รูปไข่ พระขนงเป็นสันโก่งเชื่อมต่อกันเป็นรูปปีกกา หางพระเนตรเรียวยาวตวัดขึ้น เหลือบพระเนตรลงต่ำ พระนาสิกโด่งงุ้ม แย้มพระโอษฐ์เล็กน้อยริมพระโอษฐ์โค้งเป็นคลื่น พระบาทยาวเสมอกัน ทรงเครื่องอย่างใหญ่ ได้แก่ มงกุฎทรงสูง กุณฑลตุ้มใหญ่ กรองศอ สังวาลพาหุรัดธำมรงค์ทองพระกร และทองพระบาทส่วนขอบจีวรตก แต่ง แถวลายกระจังและสบงประดับผ้าทับหน้าลายกระจัง
ส่วนฐานมี ๔ ชั้น ฐาน ๓ ชั้นตกแต่งด้วยกระจัง ฐานชั้นบนสุดเป็นฐาน ลายบัวกลีบซ้อน ด้านหลังฐานมีช่องสำหรับประดับฉัตร
หมายเหตุ : พระพุทธรูปลักษณะนี้เป็นที่นิยมในช่วงสมัยอยุธยาตอนปลาย และ เป็นแรงบันดาลใจสำคัญให้กับการสร้างพระพุทธรูปทรงเครื่องมหาจักร พรรดิ หรือพระพุทธรูปทรงเครื่องต้น ในสมัยรัตนโกสินทร์อีกด้วย
